Główne działanie dogoterapii polega na nawiązaniu psychologicznej więzi z psem, co przyśpiesza leczenie, a także ma korzystny wpływ na rozwój psychospołeczny.
Popularność dogoterapii z całą pewnością zawdzięczać można jej prostocie a zarazem szybkości i skali osiągniętych rezultatów. Kontakt z psem umożliwia głęboki relaks, co poprawia samopoczucie, a to z kolei motywuje do podjęcia walki z chorobą. Pies, który nie ocenia, nie przygląda się pogardliwie i jest ogromnie cierpliwy, stymuluje chorego do zwiększonego wysiłku fizycznego podczas ćwiczeń, wydłużenia czasu jego trwania, to zaś owocuje poprawą stanu niepełnosprawnego.
Obecność psa na zajęciach terapeutycznych stanowi doskonałą motywację do podejmowania działań, wprowadza do terapii spontaniczność, radość i daje poczucie bezpieczeństwa. Pies akceptuje nas takimi, jakimi jesteśmy, nie ocenia po wyglądzie i sposobie wysławiania, nie wyznacza norm. Kocha nas za to, że jesteśmy. Jest oddany i wierny, pozostaje z nami bez względu na nasze sukcesy i niepowodzenia.
Przed psem nie ukryjemy naszych smutków i obaw, które tak często skrywamy przed otoczeniem. On wyczuje nasz smutek i radość, pocieszy w trosce i cieszy się naszymi radościami.
Psy mają zdolności pozwalające im wyczuć zmianę zapachu skóry, zmiany w pracy serca, odróżnić tkanki chore od zdrowych. Te szczególne predyspozycje można dodatkowo rozwinąć przez odpowiednie szkolenie.
Dogoterapia to dobry sposób na usprawnienie zaburzonych lub opóźnionych funkcji. Przez zastosowanie różnych form zajęć, które umożliwiają nawiązanie oraz zdobywanie bezwarunkowo akceptującego towarzysza, nasi podopieczni poznają, zdobywają nowe doświadczenia, a także doskonalą swoje umiejętności. Czworonożny przyjaciel pomaga przywrócić radość, motywację i wiarę we własne siły, a przede wszystkim zmotywować się do działania- terapii, często monotonnej i bolesnej.
Każdy mały człowiek, by móc zdobywać nowe doświadczenia potrzebuje wzorów do naśladowania, zarówno wśród dorosłych jak i rówieśników. Zajęcia dogoterapeutyczne stwarzają idealne warunki do naśladowania i jednocześnie podejmowania działań twórczych. Możliwość wspólnej zabawy, nauki przez naśladownictwo, identyfikację i współdziałanie jest dla pacjenta drogą do zaistnienia jako istota społeczna.
W całokształcie zadań pracy dogoterapeuty zawierać się powinny trzy podstawowe funkcje wychowania:
1. Profilaktyczna, czyli zapobiegawcza, chroniąca podopiecznych przed zagrożeniami, czuwanie nad prawidłowym ich rozwojem,
2. Stymulująca, czyli pobudzająca rozwój, dobrze zaplanowana i zorganizowana działalność wychowawcza ma sprzyjać wyzwoleniu aktywności dzieci w zabawie, pracy i nauce;
3. Korekcyjno-kompensacyjna, czyli wyrównująca fragmentaryczne opóźnienia rozwojowe prowadząc do harmonijnego rozwoju funkcji sfery poznawczej, emocjonalnej i społecznej.
Głównym celem każdej działalności terapeutycznej jest wyłonienie i aktywizowanie naturalnych predyspozycji człowieka, poznanie jego punktów pozytywnych, potrzeb i możliwości.
Dogoterapia kierowana jest zarówno do osób zdrowych jak i chorych, do dzieci i dorosłych. Znakomicie sprawdza się na wielu płaszczyznach terapeutycznych.
